“Wat niet werkte wilde hij weer aan de praat krijgen”

Jan Hamers 1934-2018

De naam Jan Hamers klinkt bij vele Vughtenaren bekend in de oren. In menig huis in Vught en omgeving heeft de firma Jan Hamers een tv, radio , platenspeler of een koelkast geplaatst. Deze vakman pur sang is vorige week, na een ziekbed, thuis overleden en zal door velen gemist worden.

Jan is een Tilburger van geboorte, maar woont al ruim vijftig jaren in Vught. Als knul bracht hij veel tijd bij de buurman aan de overkant van de straat door. Daar leerde hij radio’s bouwen en dat was bepalend voor zijn verdere leven. Hij stortte zich op de elektrotechniek, werd uitgekozen voor de Philips Bedrijfsschool in Eindhoven en zoog zich daar vol met kennis. Zijn eerste werkervaring deed hij daarna op bij Volt Tilburg, maar echte uitdaging bood hem dit werk bij niet. Niet de losse onderdelen hadden zijn belangstelling, maar vooral een goed werkend eindproduct. In 1963 trok Smolders Helvoirt deze Vughtse vakman aan. Samen met zijn vrouw Annie pakte Jan de uitdaging op en ging bij de toenmalige Smolders’ elektronicavestiging op de hoek van de Torenstraat en het Marktveld aan de slag. Boven de winkel hadden ze ook een woning. “Dat was toch wel een hele stap”, bekent Annie als ze terugdenkt aan die beginjaren. “Maar het verliep goed. Zo goed, dat we ook personeel durfden aan te nemen. Al snel liep Otto Rabou hier rond en dat doet hij nog steeds.”

Onaangename verrassing
Er waren ondertussen drie kinderen: Ilse, Mark en Bas en de aandacht werd verdeeld over kinderen en werken in de zaak. Het wende vlug. Maar toen brak het jaar 1983 aan en Smolders kwam in dat jaar met een onaangename verrassing. Smolders had drie bedrijven en wilde met alles stoppen. “Even stond de wereld stil, maar je moet verder en dat deden we ook”, vervolgt Annie. “Wat nu? Er werd veel gepraat, we kregen tal van adviezen en een van die adviezen was: begin toch voor jezelf. Het werd wikken en wegen en de directeur van de Rabobank zorgde voor een doorbraak. Daarnaast kon met Smolders een goede deal gesloten worden. Tijdelijk op huurbasis doorgaan en na vijf jaar zelf het pand kopen. In die tijd was Mark nog thuiswonend en hij was juist afgestudeerd aan de mts. Hij ging bij zijn vader in de nieuw gevormde firma Hamers aan de slag. Het pand was aan vervanging toe , maar dat werd voorlopig uitgesteld. Eerst kijken hoe het gaat lopen. Toen Bas later ook in de zaak kwam, zag hij zijn kans schoon om de noodzakelijke nieuwbouw toch uit te voeren. Mark: “Aannemer Hazenberg begon te slopen, trok in hoog tempo de nieuwbouw op en op 27 november 1988 ging de nieuwe winkel weer open. Vlak voor de feestdagen en dat was een mooi moment.”

Boekhouding, inkoop, verkoop, voorraad op peil houden, onderhandelen met leveranciers en nog allerlei kleine dingen moesten goed geregeld worden. Gelukkig werd al snel ontdekt , dat die nieuwbouw zijn vruchten afwierp. Al het regelwerk dat op hun bordje kwam liggen, werd door veel samenwerking tot een goed einde gebracht. Annie: “De schoondochters hebben daarin een groot aandeel gehad en hebben dat nog. We trokken meer publiek en moesten ook weer personeel aannemen. En mijn broer Jan van Kuijk kwam meehelpen met het balansen. Niet de fijnste klus aan het einde van het jaar. En die klus regelt hij nog steeds. Er kwam een reparatieafdeling bij en dat bleek een belangrijke poot aan het bedrijf. Vakmanschap wordt nog steeds gewaardeerd.”

Verwoed verzamelaar
Jan Hamers was niet alleen een groot vakman voor de klanten, hij had daarnaast ook een prachtige hobby. Hij was een verwoed verzamelaar van beeld en geluid. Ruim vijftig jaar vergaarde hij radio’s televisietoestellen, platenspelers , scheerapparaten en nog een hele hoop andere praktische toepassingen van elektriciteit. Van bandrecorder tot belsystemen, telefoons, radiolampen en oude pick-upnaalden. Daar horen ook gebruiksaanwijzingen bij en vele prachtige posters waarmee in die jaren reclame gemaakt werd voor die nieuwe producten. Mark: “Wat Jan opspoorde op veilingen en rommelmarkten moest werken en wat niet werkte, wilde hij met groot fanatisme weer aan de praat krijgen. Pa zette graag zijn tanden in die historische producten. In een radio heeft hij ooit 54 condensatoren vervangen. Toen speelde die radio weer en daar genoot hij intens van.”

Museum
Na zijn pensioen heeft Jan een historisch waardevol museum ingericht. Hier is goed te zien hoe snel de consumentenelektronica zich tijdens zijn leven heeft ontwikkeld. Jan genoot van dat werk en ontving niet alleen vrienden en kennissen, maar ook veel liefhebbers wisten hem te vinden. Zij kwamen vanuit het gehele land zijn verzameling bewonderen. Jan kroop dan op zijn praatstoel en legde enthousiast uit hoe alles werkte. Graag zat hij met de kleinkinderen in zijn heiligdom en dan mochten ze alles ontdekken. Ook prikkelde Jan de nieuwsgierigheid van vele jongens en meisjes van Vughtse basisscholen. Hij liet ze kennismaken met de vele mogelijkheden die de elektrotechniek mensen biedt. Zo konden die kinderen ontdekken dat hoofd en handen in zijn vak prachtig kunnen samen gaan en later veel plezier in het werken kunnen geven.