Bovenbouw leerlingen De Leydraad even in de jaren vijftig

Op donderdag 22 juni kregen de leerlingen van groep zes, zeven en acht van de Cromvoirtse basisschool De Leydraad een gastles over de geschiedenis van het onderwijs. VVD-raadslid Ton Wagenaars verbaasde de leerlingen met zijn vertellingen over de vele veranderingen binnen het onderwijs.

Sommige leerlingen hadden het gehoord van hun opa of oma: tot laat in de jaren zestig waren er nog aparte jongens- en meisjesscholen! “Gemengd is veel gezelliger!”  En de leerlingen moesten ook op zaterdagmorgen naar school. Dat zou nu dus niet meer kunnen, want: “Dan moet ik sporten…” Van een digibord was geen sprake want er werd nog op een zwart bord geschreven, met een krijtje. En dat kon je daarna allemaal uitvegen.

De jeugd in de jaren vijftig zat nog met z’n tweeën in een bank en je schreef nog met kroontjespen die je van tevoren in  een inktpotje doopte. De eerste balpen was bijna een wonder. Je had een kastje dat knarsend openging en waarin de boeken waren opgestapeld. Aan de wand hingen kleurrijke wandplaten over biologie, geschiedenis, aardrijkskunde en godsdienst.  Op zaterdag kreeg je, als je een abonnement had, de Okkie, Taptoe of Engelbewaarder mee. De groepen heetten nog gewoon klassen en je kreeg een rapport met cijfers. Een tien was het hoogste, maar het was meestal een lager cijfer. Ook kreeg je een punt voor gedrag en ijver. De klassen van De Leydraad tellen gemiddeld zo’n vijftien leerlingen. Dat er zo’n zeventig jaar geleden nog klassen waren met meer dan veertig leerlingen was ook een  openbaring.

De gezinnen waren aanzienlijk groter. Meer dan tien kinderen kwam nogal eens voor en dan had je dus ook geen eigen slaapkamer. Heel soms had er iemand televisie. Kinderprogramma’s waren op woensdagmiddag en duurden een half uurtje en het was zwart-wit. Hoeveel zenders? “Een stuk of ….één.”

‘Leren voor later’
Basisschool de Leydraad in Cromvoirt kende dit schooljaar het project ‘Leren voor later’ een integrale methode die de vakken aardrijkskunde, geschiedenis, natuuronderwijs en creatieve vakken samenbundelt. “Daarom zochten we iemand die ervaring had in het lesgeven en levendig kon vertellen over de veranderingen die in het onderwijs hebben plaatsgevonden”, zegt Mayke van Drunen, hoofd van de Leydraad.

Ton Wagenaars kon de uren wel vullen met veertig jaar ervaring in het onderwijs. Daarvoor had hij ook talloze attributen meegebracht die na afloop van de voordracht van dichtbij mochten worden bewonderd.  En dan mochten de kinderen even gaan zitten in een echte houten bankje, maar dan wel… armen over elkaar.