Het is in Huize Theresia niet altijd kommer en kwel, maar de bewoners hebben allemaal wel iets. Ik ben een van hen en heb sinds een paar jaar ook mijn beperkingen en woon in de aanleunwoningen van Huize Theresia. Ik word aan de praat gehouden door verpleegkundigen, verzorgsters en medici. Het vormt een indrukwekkende groep mensen die zorgen dat ik ’s ochtends uit bed kom en met verbazing in de wereld rondkijk. Maar ben ik soms niet in mijn hum en kijk ik somber tegen de dag aan, dan wordt er voor amusement gezorgd. Voor een deel doen we dat zelf, maar ook professionals spelen een rol. Zo was er een optreden van een ‘eigen’ zangkoor. Het bestaat uit ruim dertig mannen en vrouwen, bewoners van Theresia. Het heeft een naam: de vrolijke noot. Het koor heeft een paar maanden geoefend en had op 4 juni het eerste openbare optreden voor 60 bezoekers. De hele middag werd er gezongen. Het lijflied is het lied over Jeroen Bosch, maar er waren ook tranentrekkers. Kortom: we lachen en we zingen en we dansen allemaal en zijn soms een beetje blij, daar in het land bij de Vughtse hei.
Peter Dekker