Op een koude, donkere, vroege herfstochtend hoor ik vanuit mijn slaapkamerraam een stem en zelfs een lachdie ik herken. Dat is Eric, de achtenvijftigjarige, vrolijke man met een bakfiets en een sigaar in zijn mond. Eric is bijzonder, geen doorsnee man, hij is spastisch geboren en werkt al jaren als krantenbezorger. Eric woont in Den Bosch en doet het volledig zelfstandig. Krantenbezorgen is namelijk echt hard werken en zeker met een lichamelijke beperking. Eric staat om half vier ‘s ochtends op en haalt eerst de kranten bij het bedrijf op. Vervolgens fietst hij richting de stad om de kranten te bezorgen, zelfs in de herfst en winter.
Eric plukt het leven en geeft nooit op, zijn lijf is beperkt maar Eric zelf niet. Eric valt op Surinaamse vrouwen, werkt hard en spaart zo veel mogelijk geld om te reizen naar Suriname, op zoek naar de liefde. Eric heeft altijd een grote glimlach op zijn gezicht, zelfs als hij flink nat en moe is en nog kranten moet bezorgen. Eric laat met zijn pet zijn sigaar nooit nat worden. Eric is een fantastisch voorbeeld voor iedereen in het leven. Hij laat zien dat de geestelijke kracht sterker is dan de lichamelijke beperking.
Milad RadSeresht