Het Klaverblad Gratis weekblad voor Vught, Cromvoirt en Helvoirt
Antoon Maessen was meer dan 40 jaar verbonden als leerkracht en adjunct-directeur aan de St. Willibrordusschool in Vught. Het is bizar dat zo iets onzichtbaars, ineens, kan beslissen over leven en dood! Dikwijls beseffen we pas hoe kostbaar iets is, wanneer we het verliezen. Gelukkig zijn er, tijdens ons gezamenlijke werkzame leven, vele momenten geweest, waarbij we, in alle oprechtheid, met elkaar in gesprek waren. Het ging daarbij dan zeker niet alleen, als managementteam, over de koers die we met de St. Willibrordusschool zouden moeten varen. Dat was ook eigenlijk niet zo Antoon zijn ding!
Antoon sprak veel liever over de essentiële waarden van het onderwijzer zijn in de trend van ‘Leren hoeft niet altijd leuk te zijn. Maar waardevol onderwijs moet leerlingen verleiden, boeien en motiveren’. Juist in dat verleiden, boeien en motiveren van leerlingen was Antoon een kei. Antoon was voor mij het prototype van de geboren onderwijzer. Hij was een leraar die goed kon vertellen en daarmee zijn leerlingen veelvuldig wist te boeien. Vooral juist omdat zijn verhalen vaak doorleefd en echt waren. Zijn persoonlijke verhalen verhoogden hiermee een sterke band met zijn leerlingen. Zo’n krachtige band dat zelfs oud-leerlingen nog jaren later op vrijdagmiddag bij meneer Maessen wekelijks even kwamen buurten.
Zeker, we hadden als echte onderwijsprofessionals soms stevige discussies over mogelijke andere didactische aanpakken. Je moest daarbij dan van alles uit de kast halen om Antoon te overtuigen van een wijziging in ons onderwijsconcept. Antoon had dan van nature de houding ‘eerst zien en dan pas geloven!’ Maar als hij eenmaal dan toch het geloof had, ging hij er vol overtuiging mee aan de slag.
Het slot van het schooljaar in groep 8 kende bij de leerlingen meerdere hoogtepunten. De schoolkampen in Heeswijk Dinther werden voor de kinderen altijd onvergetelijk. Het samen avonturen beleven, samen corvee doen, samen sporten, spelen … bouwden een grote mate aan saamhorigheid op. De bonte avond aan het slot van ieder schoolkamp liet dan steeds deze grote mate aan verbinding met elkaar zien. Antoon was daarbij de bezielende leider die reeds weken van tevoren alles tot in de puntjes had voorbereid. De musical die jaarlijks nog de lagereschoolloopbaan van de groep-8-kinderen afsloot, werd meestal een heel emotioneel gebeuren in de wijze van afscheid nemen.
Antoon was ook een belangrijke brug tussen de St. Willibrordusschool en diverse instanties: parochie, voortgezet onderwijs en jeugdnatuurwacht.
Wij, alle leerlingen die met meneer Antoon Maessen te maken hebben gehad, alle collega’s van de St. Willibrordusschool en later de Wieken en ik als oud-directeur, zijn Antoon veel dank verschuldigd! Graag hadden wij deze dank bij zijn afscheid nog extra willen benadrukken. De dankbare herinnering aan hem zal, ook nu Antoon er niet meer is, ons nooit verlaten!
Fons Brenninkmeijer, oud directeur St. Willibrordusschool
