Het Klaverblad Gratis weekblad voor Vught, Cromvoirt en Helvoirt
Op woensdag 8 april overleed op de respectabele leeftijd van 82 jaar Marinus Brouwer, stichter van het familiebedrijf Brouwer Metaal aan de Kettingweg in Vught.
Door Ton Wagenaars
Dat hij Marinus heette, was lang niet bij iedereen bekend. Mensen uit Vught en omgeving brachten al decennialang al hun overbodige of overtallige metalen naar ‘D’n Brouwer’ en bij de start van zijn bedrijf kwam hij het ‘oud ijzer’aan huis ophalen. Vader Brouwer, ook luisterend naar de naam Rinus Brouwer, was een begrip en was synoniem voor het innemen van oude metalen. Eerst nog was het een bescheiden bedrijfje dat handelde in auto-onderdelen die bij de woning van d’n Brouwer uit autowrakken werden gehaald en later aan de man gebracht; oude metalen werden handmatig gesloopt.
Geleidelijk kwam daar de handel in metalen bij. D’n Brouwer was geen man van veel woorden. Recht door zee, hardwerkend, geen blad voor de mond en wars van grootspraak. In zijn vakgebied gold hij als een ‘kenner’ en vaak werd hij in zijn grote kennissenkring en door vakgenoten geraadpleegd bij het nemen van beslissingen over het doen van investeringen. Bij de firma Brouwer was er verder een rol van importantie weggelegd voor echtgenote Tonnie Meurs met wie hij in 1960 getrouwd was en met wie hij drie kinderen kreeg: Gerrit, Frans en Marie-Antoinette.
D’n Brouwer was afkomstig uit ‘de Siep’ in Den Bosch. ‘Een Siepriaan en woonwagenbewoner’, volgens zijn nazaten “En daar was hij trots op.” Dat mensen daarop neerkeken deed hem pijn en hij verzaakte niet om mensen te attenderen op hun vooroordelen want discriminatie verfoeide hij. Vanuit Den Bosch belandde hij als kind in Vught waar hij de eerste jaren gedeeltelijk huisde in een woonwagen, maar in de winter week hij ook wel uit naar een woning. In de Tweede Wereldoorlog verliet het gezin Brouwer Vught tijdelijk om tegen de Duitse bezetter veiliger onderdak te zoeken in Boxtel. Hierna keerde de familie terug naar Vught waar op verschillende locaties werd gewerkt aan de opbouw van het bedrijf met veel ups en downs waaronder een forse brand in1975. Rinus Brouwer hechtte niet aan luxe. Het welzijn van zijn gezin en op latere leeftijd dat van zijn drie kleinkinderen telde wel.
Bij een bezoek aan zijn bedrijf aan de Kettingweg kon iedereen rekenen op een gastvrij ontvangst, een kop koffie en commentaar op het nieuws. En menig bezoeker werd verrast met kleurrijke verhalen want Brouwer bleef een uiterst markant persoon. Zijn drie kinderen traden met trots in het voetspoor van hun vader. Vijftien jaar geleden nam het drietal het bedrijf over. Vanaf 1989 kreeg Brouwer Metaal zijn huidige locatie en uitstraling waarbij Brouwer senior ook een beroep kon doen op zijn beide zoons en dochter die direct van zin waren geweest om het bedrijf te continueren. Zijn handelsgeest en die van zijn kroost zei hem al snel dat de verwerking van metalen strikt gebonden moest zijn aan milieuregels en daaraan werd gehoor gegeven door het direct aanschaffen van aansprekende machines om alle metalen te rangschikken en te verwerken op eigen terrein. Een weegbrug maakte het mogelijk om grote partijen nauwgezet te wegen en brekers waren in staat om zware voorwerpen te kraken. Verdere uitbreidingen volgden met het verwerken van elektronische apparaten, witgoed en allerlei soorten bekabeling. Kraanwagens zorgden voor het transport op het eigen terrein, waar hij de laatste jaren ook woonachtig was met zijn eega.
De echte ‘werkmens’, dierenliefhebber en paardenkenner Brouwer huldigde het principe dat afspraken nagekomen moesten worden en zijn kinderen leerde hij om normen en waarden te respecteren. Uiteindelijk was volgens zijn opvolgers relativeren ook een karaktertrek van hem geworden. “Het heeft zo moeten zijn.” was de laatste jaren veelal zijn analyse bij gebeurtenissen. Dit in de wetenschap dat: ‘De mens wikt, maar God beschikt’.
