Het Klaverblad Gratis weekblad voor Vught, Cromvoirt en Helvoirt
Toos van den Heuvel-van Laarhoven (71) stopt deze week met het runnen van haar café-restaurant en feestzaal Den Heuvel aan de Loonsebaan. Na dertig jaar betrekt zij een vleugel op de begane grond.
Door Ton Wagenaars
Gewone houten tafeltjes met een kleedje erop. Een bosje bloemen in een glas of vaasje. “Maar altijd echte bloemen!” De houten vloeren worden wekelijks geboend en de eenvoudige stoelen schuiven kreunend over de vloer. De toog is door jarenlang druk gebruik onderhevig aan slijtage en oude foto’s van Vught sieren de wanden boven de vanzelfsprekende lambrisering. Alles ademt eenvoud en knusheid, de hunkering naar datgene wat eens was en wat niet veranderd hoeft te worden. Het was na de verbouwing in 1993 het domein van Toos van Laarhoven, 71 jaar, maar nog steeds volledig ‘deukvrij’ met een wervelend vermogen te oreren en haar boodschap uit te brengen. “Dit ben ik met mijn hang naar vroeger, noem het oubollig, maar ik vind het warm. De zaak hier was al die jaren een soort van verlengstuk van de huiskamer, waar mijn gasten zich thuis moesten voelen en waar ze zich konden laten horen. Ik had een luisterend oor en maakte geen verschil. Wij zijn allemaal mensen.”
Van Heidebloem via d’n Bult naar Den Heuvel
Den Heuvel was een begrip in Vught, net als de eerdere benamingen van het uniek gelegen pand aan de rand van de Vughtse Heide met uitzicht op de Loonsebaan, die in vakantietijd de aanvoerroute was voor de duizenden recreanten die zich naar de IJzeren Man repten. De oorsprong van het café, Toos spreekt ook van ‘kroeg’, moet gezocht worden in 1860, toen nog onder de naam Bierhuis Bekkers. Daarna kreeg het de bijna prozaïsche benaming van ’De Heidebloem’, maar als de boogschutters later terugkeerden van hun wedstrijden naast De Heidebloem moesten ze toch even een heuveltje beklimmen en dat werd dus in goed Vughts ‘d’n Bult’, een naam die nu nog rondzingt.
De 45 toerengrammofoonplaatjes kunnen ook nog steeds op de jukebox gedraaid worden, dubbeltjes en kwartjes zijn er niet meer, maar Toos drukt zelf wel wat combinaties voor de klant in: “Van The Cats tot Roy Orbison.” Overal staan op de beschikbare plekjes nostalgische gebruiksvoorwerpen en muziekinstrumenten. Het was haar territorium en ze was er gelukkig. Geen dag spijt gehad van wat zij al zo lang deed. “De mensen gezelligheid bieden en een vertrouwde omgeving. Aandacht hebben en goed verzorgen. We maakten met een aantal oproepkrachten en goede koks altijd alles waar wat we beloofden en er was eigenlijk alles mogelijk. Ik zeg vaak tegen mijn gasten: als u iets weet wat leuker is dan datgene wat ik nu doe, dan was ik gisteren gestopt, maar ik vond het geweldig.”
Een innemende gastvrouw van stavast, kordaat en nog steeds met pretogen waarin de levensvreugde reflecteert. En: “Nog nooit ziek geweest, echt geen dag. Misschien een paar keer een snotneus.” En de plakboeken laten de vele foto’s zien van jubilea, condoleances, samenkomsten en vergaderingen. Voor vele verenigingen was Toos de gastvrouwe, van politieke partijen tot muziekgezelschappen, van ronde tafel tot vakgroepen en van Rotary tot een zestal bridgeclubs. De zaak was open van 10.30 uur tot “de laatste gast de deur uitging”.
Afscheidsborrel
Op zaterdag 28 augustus is Toos van Laarhoven voor het laatst de gastvrouw die zij decennia was voor duizenden gasten en tientallen clubs, verenigingen en gezelschappen. En ook dan gaat het op haar bedrijvige, eenvoudige maar welgekozen wijze. “Niets geen poespas, maar een lekker drankje en er zal ook wel een bitterbal geserveerd worden tussen 15.00 en 18.00 uur.” Het zou er, gezien haar aimabele visie op de mens, wel eens heel druk kunnen worden. De eerste bedankbrieven zijn inmiddels gearriveerd.
Vervolg
In september wordt op de aloude Heuvel een vervolg gemaakt met ‘Boerderij De Loonsebaan’, die een groot deel van de zaak van Toos gehuurd heeft en er een lunch- en dinergelegenheid van gaat maken. De familie Holterman is voornemens de sfeer grotendeels te behouden.
