Het Klaverblad Gratis weekblad voor Vught, Cromvoirt en Helvoirt
Een nieuwe fiets aanschaffen bij een lekke band, je broek weggooien als de ritssluiting kapot is en je overhemd afdanken als er twee knopen zijn verdwenen. Je koffiezetapparaat naar de schroot brengen bij een eerste weigering of de stofzuiger bij het grof vuil zetten als de zuigkracht minder wordt. De bemanning van het Vughtse Repair Café, zo’n 47 plichtsgetrouwe techneuten, vakmensen en coupeuses, beijvert zich al tien jaar voor herstel en recycling van beschadigde of schier onvervangbare producten. Weggooien kan altijd nog.
Door Ton Wagenaars
Een uiterst bevredigende opkomst en veel woorden van waardering voor het Vughtse Repair Café, dat afgelopen weekeinde het tweede lustrum vierde op een feeërieke en rustige plaats onder de Watertoren op het terrein van Zorgpark Voorburg. Aangesloten bij de landelijke organisatie van Repair Café gaat Vught prat op het bereikte resultaat van gemiddeld zo’n 75 geslaagde reparaties per maand. Daarvoor staan bijna vijftig ijverige vrijwilligers garant, ieder met zijn specialisme, maar tevens met een bevlogenheid om met mensen te bouwen aan een minder verkwistende wereld. Daarbij zijn ook nog eens de vele sociale contacten onderling en met bezoekers een beweegreden om zich maandelijks te melden op de eerste zaterdag van de maand.
Passend gereedschap, keurig gedrapeerd in koffertjes
Het is allemaal heel herkenbaar. De technici zijn voornamelijk oudere mannen met een direct opvallende belangstelling voor alles wat te maken heeft met elektra of motortjes. Hun bagage bestaat altijd uit een verweerd koffertje of tas waarin, keurig gedrapeerd, de meest vernuftige tangetjes, draadjes en apparaatjes worden gehuisvest. Deze zijn blindelings te vinden en voor ieder schroefje of radartje is er een passend gereedschap. Werkelijk alles kan gedemonteerd worden en wonderwel daarna ook weer worden opgebouwd. Onderdeeltjes zijn voorradig en collega’s zijn altijd bereid ook hun kennis ter beschikking te stellen van een kapotte pedaalemmer, een sputterend fonduestel, een haperende stofzuiger of een weigerend koffiezetapparaat. Zelfs de computers of radiotoestellen, al dan niet antiek, raken weer ‘aan de praat’. Hetgeen gepaard gaat met kreten van bewondering door de bezoekers over zoveel geduld, kennis en vakmanschap. Ook de vele reparaties aan fietsen blijven boeien en de naaimachines worden ook toevertrouwd aan de zorg van een specialist.
Bij de afdeling kleding zijn het de vrouwen die de scepter zwaaien. Ook hier zijn de leeftijden vaak boven het gemiddelde, maar dan staan de vrijwilligers dus garant voor een imponerende omgang met naald en draad en waar noodzakelijk de naaimachines. Het is de generatie van sokken stoppen, uitleggen van zomen, verstellen van stoffen, elleboogsteunen op de truien en het korter maken van broeken of het verlengen van jurken. Dan wordt er van alles aangeboden en zijn de resultaten verbluffend. Tot zelfs een bruidsjurk toe.
Soldeerapparaten en de weggooimaatschappij
Zaterdag was er voor de vrijwilligers een traktatie uit de kas van de Kiwanis die normaal uitsluitend doneren aan kind-gerelateerde organisaties, maar dit keer twee soldeerapparaten, broodnodig maar kostbaar voor de afdeling techniek aanboden. Een bijna lyrisch betoog voor de organisatie kwam van Christien Boosten die sprak over bezielde voorwerpen die voor aanbieders een heel grote betekenis hadden. Maar die ook de overdaad van de hedendaagse mens hekelde met tal van voorbeelden uit de weggooimaatschappij. Daarbij toonde zij veelzeggende beelden uit grote bedrijven waar containers vol beeldschermen, koffiezetapparaten, versterkers, koelkasten en strijkijzers werden toevertrouwd aan containers om daarna versnipperd te worden. Daarbij toepasselijke achtergrondmuziek: ‘If I were a carpenter’ van de Four Tops.
Hulde ook aan de initiatiefnemers van het eerste uur Ankie Spierings, Rianne Hollants en Ton Raes. Laatstgenoemde weet zeker dat er nog vele jaargangen aan vastgeknoopt gaan worden en dat voor alle betrokkenen het sociale aspect van ontmoetingen ook van grote waarde is. Voor de nieuwe wethouder Nino de Lange (PvdA-GroenLinks) was er de vuurdoop als locoburgemeester om met de ambtsketen zijn technisch vernuft met ledlampen te laten zien. Na het heffen van het glas was er volop gelegenheid om de vaklieden van de verschillende ‘gilden’ aan het werk te zien.
