Magda Mendes met verfijnde fado in Tiliander Oisterwijk

‘Com o Vento’ heet het programma van Magda Mendes. Met haar kwartet staat de Portugese fado/siso-writer op zondag 25 februari vanaf 15.00 uur op het GUO-podium in Cultuurcentrum Tilliander. GUO verkoopt op de concertdag tussen 14.00 en 15.00 uur nog tickets aan de zaalkassa (cash, géén pin). Wie zeker wil zijn, reserveert nu al via de GUO-ticketshop op www.groetenuitoisterwijk.nl

‘Liedjes van de Wind’ betekent ‘Com o Vento’ losjes vertaald. Twintig jaar geleden volgde Magda Mendes de ’Sudoeste’, de zuidwester wind die haar van Lissabon naar Rotterdam voerde. Een reis langs stranden van Algarve, kurkbomen van Alentejo, steegjes van Lissabon, olijfbomen van haar vader en de bergen van het noorden. Al deze elementen komen samen in ‘Com o Vento’, uitgevoerd in internationale bezetting: Magda Mendes (vocalen, ukelele, percussie), Ward Veenstra (akoestische en Portugese gitaren), Gustava Cabrera (viool) en Aleksandra Kaspera (cello). Magda Mendes brak door toen ze in 2018 de ‘Gouden Notekraker’ won. De prijs kwam haar toe nadat ze ‘Oliveiras’ uitbracht, haar cd met een indringend persoonlijke signatuur.

Weemoedige straatmuziek
In de kern is fado weemoedige straatmuziek uit Lissabon, twee eeuwen geleden ontstaan in achterafkroegen bij mensen die het leven niet cadeau kregen, in sfeer verwant aan blues en smartlappen. Magda Mendes is het te doen om de invloedenbrij waaruit de fado voortkomt én die ze teweegbrengt. Haar interpretatie is Europese muziek met Portugese inslag. Daarin neemt ze nieuwe afslagen, blijft ze zichzelf uitdagen, om terug te keren bij de gemene deler: ze bezingt haar geschiedenis beeldend, in het Portugees, nostalgisch, vanuit thema’s die haar mee terugnemen naar haar geboortegrond. Wat haar van kindsbeen vormde, diept ze uit in haar muziek. Niet alles kan zomaar in Portugal. Het systeem beklemt, niks rolt zich als vanzelf uit. Je lot staat in de sterren geschreven, het maakt de Portugees minder ondernemend. Hij wil wel stappen maken, maar loopt snel vast, accepteert zijn lot, kan er toch niks aan veranderen. Dat fatalisme zit in de fado besloten, als handige uitlaatklep: je kunt klagen, pijn als iets moois ervaren. Zeg je Portugal, dan zeg je fado: het cliché als karikatuur van land en bewoners en het klopt nog ook.