Op 31 mei stopt Ninie Lips, na 33 jaar ‘op zaal’ te hebben gestaan, met haar werk voor de peuterspeelzaal in Vught. Ze mag met pensioen en doet dit met een grote lach, maar ook een traan. “Ik ben al die jaren met veel plezier naar de peuterspeelzaal gegaan. Kinderen in de leeftijd van 2-4 jaar zijn fantastisch om mee te werken. Ik ga het enorm missen om het beste uit elk kind, mijzelf en mijn collega’s te halen.”
Daar zit Ninie dan, in de lege peuterspeelzaal Ducky Duck, waar de peuters net door hun ouders of verzorgers zijn opgehaald. Vlak voor het interview zwaaiden zij en haar collega’s Hildred en Henriëtte nog snel een kleuter van bijna 4 uit: “Veel plezier op de basisschool. Het wordt er heel erg leuk!” klonk het vanuit de gang. Er gingen boekjes mee, een zelfgekweekt plantje, er werd geknuffeld, ze gingen op de foto en voor ze het wisten was er weer een kind uit de woensdagochtendgroep. “Zo’n bijna-kleuter die vertrekt is elke keer weer een bijzonder moment”, vertelt Ninie, terwijl ze nog even snel opruimt.
Het kind staat centraal
Hildred en Henriëtte knikken beamend: “Kleuters zijn echt de kartrekkers in een groep; peuters trekken zich daaraan op. Als de bijna-4-jarigen allemaal weg zijn, verandert niet alleen de dynamiek binnen de groep, maar moeten wij ons als pedagogisch leidsters ook anders opstellen richting de individuele kinderen.” Ninie, stralend van trots dat haar collega’s zo met elkaar op één lijn zitten: “Een tweejarige wil en kan heel andere dingen leren dan een bijna-vierjarige. De fijne motoriek moet zich nog ontwikkelen, net als bijvoorbeeld de woordenschat. De gesprekjes worden daardoor anders, kleiner. Wij staan daar als collega’s op Ducky Duck en Hummelhonk echt even samen bij stil. Gaan als team heel bewust terug naar de basis. Eigenlijk zet zo’n omslagmoment een proces in gang, dat volgens mij heel uniek is en tekenend voor waar ons vak om draait: blijvend kijken hoe je het kind als uniek persoon én als lid van een groep het beste uit zichzelf kunt laten halen.”
Spelend leren, leren spelen
Ninie vervolgt: “Ik heb mij er altijd voor ingezet dat elk kind en elke ouder/verzorger zich welkom voelt op de zaal. Vervelende kinderen bestaan niet. Vervelende ouders soms wel, haha. Nee hoor, maar ik heb wel gemerkt dat ze soms meer verwachtingen hebben. De kinderen zelf, zijn niet veranderd. Je hebt er die makkelijk meedraaien en kinderen die (nog) moeite hebben met sommige dingen die de maatschappij van ze vraagt. Dát zijn de kinderen voor wie wij als pedagogisch peuterleidsters extra veel kunnen betekenen. Of, zoals ik het altijd zeg: het is onze taak om élk kind al spelend te laten leren en het tegelijkertijd te leren spelen.” Waarop Henriëtte lacht: “Hé, dat is míjn motto!”
Een deskundige, gezellige collega
“Ik lach nu wel,” zegt Henriëtte, die al 22 jaar bij de peuterspeelzaal werkt, “maar ik ga Ninie heel erg missen. Het sparren, de adviezen, haar kennis, haar levenshouding, maar zeker ook haar humor en gevatheid.” Hildred is het daar helemaal mee eens: “Ik kwam hier in 2021 als stagiair binnen en heb het afgelopen jaar ontzettend veel van Ninie mogen leren. Ik ben haar ontzettend dankbaar dat zij al haar kennis aan mij heeft willen overdragen. Met Ninie vertrekt er bovendien niet alleen een zeer deskundige collega, maar ook een heel gezellige!”
Met een gerust hart vertrekken
Op maandag 30 mei en dinsdag 31 mei ‘viert’ Ninie samen het ‘haar peuters’ en hun ouders/verzorgers dat ze met pensioen gaat. Vrijdag 3 juni neemt ze met een groep collega’s en andere genodigden definitief afscheid van haar werk. Het zullen dagen worden met plezier én een traan: “Ik heb de afgelopen 33 jaar duizenden peuters mogen begeleiden naar de basisschool. Nu ik zelfs de peuters van mijn peuters van toen op de zaal zie, is het tijd om te gaan. Dit oude gezicht maakt plaats voor de jonge generatie. Ik begon op de peuterspeelzaal met een pseudo-vrijwillige baan en zelfgemaakt spel- en leermateriaal. Nu ik vertrek, staat er een gemotiveerd, geschoold, professioneel team, dat het kind centraal zet en alle mogelijke educatieve middelen ter beschikking heeft om dat kind te laten excelleren. Ik ga daarom met een gerust hart met pensioen en zal voor mijn tentje op het kampeerterrein met plezier aan 33 mooie jaren terugdenken!”
Bijdrage voor Kika
Noot voor peuters en ouders/verzorgers van peuters: Ninie is en blijft de bescheidenheid zelve. Ze is wars van cadeaus en houdt écht niet van chocolade. Wilt u haar toch verwennen? Geef een handgeschreven kaart of tekening af bij de peuterspeelzaal. Haar collega’s zullen alles met liefde bundelen en persoonlijk aan haar overdragen. Of schenk een bijdrage aan Kika.