Het Klaverblad Gratis weekblad voor Vught, Cromvoirt en Helvoirt
Het eerste ‘Hoge Bomen Concert’ op Fort Isabella in Vught overtrof de stoutste verwachtingen van de organisatoren. Op de waarschijnlijk warmste en zonnigste 21 en 22 september van de laatste eeuwen en in een kleine idyllische ‘duinpan’ van Fort Isabella, was het met name op zaterdag een muzikaal feestje voor de muziekkenners.
Door Ton Wagenaars
“Niet om te slijmen, maar omdat het echt zo gegaan is: wij hebben als organisatie een formidabele medewerking gekregen van de Vughtse gemeente. Het resultaat is ernaar, want kijk maar eens waar we vanmiddag ons programma gaan houden. Kan het mooier?” Dit was de introductie van de organisatie ‘Plein 79’ toen zaterdagmiddag onder optimale omstandigheden het eerste buitenconcert van enkele hoogwaardige coverbands uit binnen- en buitenland van start ging op een nauwgezet omheind stukje Fort Isabella van ongeveer drie hectare. Dat was rond de klok van drie geheel bevolkt met veelal de echte sixties en seventies adepten, want voor hen blijven de Doors, de Stones en later op de avond nog Queen de echte vertolkers van de ‘best music ever’. Die boodschap werd, zoals vijftig jaren terug ook uitgedragen via de boodschappen op de vaak zeer oude verrafelde T-shirts: ‘Doors: The End’ of ‘Stones forever’.
Lizard King
Het was de Nederlandse formatie ‘Doors in Concert’ die daarin volledig slaagde, bij de opening van de ‘tweedaagse’. Met een weliswaar wat aarzelende start ging het gaandeweg het anderhalf uur durende non-stop optreden naar verschillende hoogtepunten met vertolkingen van o.a. wereldhits als L.A. Woman, Riders on the storm, Light My fire en Love me two times. Allemaal zo griezelig lijkend en zo nauwgezet vertolkt, dat het bijna op een wedergeboorte leek. Jim Morrison, de legendarische frontman, stond er soms echt, met al zijn pompeuze en op het laatst bijna satanische bewegingen en grimassen. Dus ook gehuld in strakke lederen broek met smetteloos wit overhemd en dansend als de Lizard King met soms waanzinnige uithalen en bokkesprongen. Zelfs de instrumenten waren identiek aan die uit de jaren zestig/zeventig: Fender, Vox en Gibson. Niet vreemd dat halverwege het optreden de eerste ‘love children’ dansend het gras bevolkten. “Een heel klein beetje Woodstock”, vond een youngster die zich vergaapte aan de taferelen, maar ten tijde van Woodstock nog lang niet geboren was.
Meedeiners
Het was ongetwijfeld de zaterdag, die met de ‘Doors in Concert’ en later door het Italiaanse ‘Sticky Fingers’ (Rolling Stones) en het Belgische Mother Mercury (Queen) bestemd was voor de ‘aloude’ muziekkenners. De zondag met ABBA en H6 (André Hazes) was meer voor de ‘meedeiners’ en liefhebbers van het Nederlandstalige lied. Voor de inwendige mens was goed gezorgd en de muziekweergave was alleszins in orde. Ook de entreeprijs van vijftien euro per dag voor urenlange muziek en verpozen was heel billijk. Kinderen tot tien jaar kregen zelfs gratis toegang. Met op strategische punten voldoende beveiliging en rond het festivalterrein de keurige opvang door verkeersregelaars was het ‘Hoge Bomen Concert’ in de open lucht een heerlijke afsluiting van de zomer en zeker goed voor een herhaling. Als er dan ook nog kaartjes gekocht zouden kunnen worden bij de entree en niet uitsluitend via internet zou het wel eens een heel aanlokkelijke vaste traditie kunnen worden. Ook met het milieu werd rekening gehouden: de jongste jeugd kon een zakcentje verdienen met het ophalen van de plastic bekers en dat resulteerde in een brandschoon terrein na twee dagen ‘Vughtstock’.
