Column: Blik op oneindig

Tegen niemand zeggen, maar ik ben al begonnen. Ik deed het al jaren, maar het bracht niets op. Maar vanaf begin vorige maand is het kassa en vooral als je direct start. Er komt namelijk 31 december 2022 statiegeld op blikjes en kleine plastic flesjes. Een schitterend lichtpunt in deze sombere tijden. Ik heb mij dus met dubbele energie gestort op de afvalberg die dagelijks in wegberm, park of struweel terugkeert.

Door Ton Wagenaars

De plastic zakken met lege blikjes en kleine plastic flesjes hopen zich op in mijn garage. Ik gooi ze niet meer weg in de daarvoor bestemde vuilnisbakken, maar spaar ze op tot het moment dat ze me stapels dukaten gaan opleveren. 15 eurocent per flesje of blik!. Dat tikt aan, kan ik u melden. Tientallen plastic (!!) zakken vol vullen nu al mijn garage en ik ben begonnen met de zolder. Al jaren raap ik tijdens wandelingen alle flesjes en blikjes op om ze daarna in een buil mee te nemen naar de eerstvolgende vuilnisbak. Dat leverde verschillende reacties op. Voor de een ben je dan een psychotische patiënt of verwarde man, voor de ander ben je een filantroop en milieuactivist. Vaak was daar de middelvinger als je je moeizaam uit een droge sloot omhoog hees, maar ook soms een heuse duim omhoog. “Knap meneer, moesten er meer doen!”

Jan de Wind
Ik erger me al decennialang over de mistroostige misère rondom zwerfafval. Je kan het iedereen vragen, maar niemand gooit een blik of fles in de natuur. Waar die rotzooi dan vandaan komt? “Jan de Wind”, zou mijn moeder zaliger opperen. Ik weet wel beter: gewoon een stel lompe, asociale egoïsten die nergens iets om geeft. Dat is een kwestie van educatie die je, al dan niet van huis uit, hebt meegekregen. Bij ons thuis moest je het niet flikken om iets klakkeloos weg te gooien en dat hebben wij dus ook doorgegeven aan onze kinderen.
Oorzaak van die vervuiling ligt overigens niet alleen bij het goddeloze gilde van de weggooiers, het is de assemblage-industrie, de verpakkingsindustrie, die onze hele samenleving volstouwt met plastic en blik. Loop eens kritisch door de supermarkt en bekijk alles dat volledig nodeloos in plastic is verpakt. Verbaas je over de duizenden flesjes met fris die allemaal nog weggegooid moeten worden en ook de duizenden blikjes die in colonne staan te wachten om opengeritst te worden en daarna weggesmeten. Het zou te ver gaan om ook alle andere in plastic verpakte producten hier op te sommen, maar bij ons wordt wekelijks een volle (plastic) vuilniszak aan de straat gezet. Niet omdat we er niet op letten, maar het is simpelweg bijna onmogelijk om nog plasticvrij inkopen te doen. Ik opper hier de stelling dat de eerste supermarkt die alle plastic gaat weren zijn klantenaantal ziet verveelvoudigen. En niet zoeken naar uitvluchten: glas, papier en karton kan ook. Diezelfde ontgoochelende vervuiling geldt overigens voor de friteszaken, afhaalchinezen, speelgoedzaken en doe-het-zelvers.
Ik loop al jaren mijn rondjes om de IJzeren Man. Ik doe er steeds langer over. Vast onderdeel van mijn bepakking is dan een (plastic) winkeltas. Daarin stop ik dan alle gevonden grote plastic flessen. 25 eurocent brengt zo’n fles op en ik raap er gemiddeld acht op. Toch mooi 2 euro. Mijn kinderen schamen zich kapot tot ik op een terras een cappuccino bestelde en hen niets gaf.
Of ik me wel realiseer dat de flesjes en blikjes dan direct ook wat duurder worden? Natuurlijk, maar dat geld krijg je dus terug. Bovendien koop ik zoveel mogelijk drankjes verpakt in karton of glas waar statiegeld op staat. Of ik geen medelijden heb met diegenen die de ingezamelde blik- en plasticzooi moeten innemen en verwerken? Welnee, investeer maar eens in een schonere wereld!

Afvalgrijpers
Dat deed onze gemeente onlangs ook tijdens de landelijke opschoonactie. Gratis af te halen, die handige ‘afvalgrijpers’ en dan met het hele gezin de buurt in en … grijp uw kans. Je kon er nog wat mee winnen ook. En … het werd een groot succes. Zelden zoveel concurrenten gezien, vooral jeugdige ‘blikvangers’. En dan het enthousiasme waarmee opgeruimd werd. Bijna ontroerend zoveel milieubewustheid. Jammer dat het maar één dag duurde. Voor de natuur dan hè, niet voor mij. Ik leed er alleen maar financiële schade door via die concurrentie.

Nu alweer weken lekker in mijn eentje op pad en sinds kort dus ook met zo’n afvalgrijper zodat mijn ruggenwervels een beetje op alfabetische volgorde blijven. En het regent euro’s. Langs de fietspaden soms wel zeven euro per hectometer, dat is honderd meter … En o ja, niet verder vertellen, maar ik heb al gehoord dat op weggegooide mondkapjes het statiegeld binnenkort 20 eurocent wordt. Ik heb al drie zakken vol.